Tumoret e Sistemit Nervor Qendror tek fëmijët

Tumoret e trurit tek fëmijët ndodhin në SNQ dhe në palcën kurrizore. Organet e lartë përmendura kanë rendësi thelbësore për jetën e fëmijës të tilla si rregullon fry marrjen, punën e zemrës, lëvizjet, të menduarit, të mësuarit etj. Substancat e prodhuara në tru koordinojnë një mori organesh në trupin e fëmijës. Andaj kur tumor pediatrik është zhvilluar ato kanë një mori klinike e simptomash. Në përgjithësi tumoret e trurit nuk kanë tendencë për metastaza, pra nuk shpërndahen në vende të largëta. Ka disa lloje të ndryshme të tumoreve të trurit, që në tanësi përbëjnë rreth 20% të kancereve të fëmijërisë. Llojet më të zakonshme janë:
Medulloblastoma: është tumori më i zakonshëm tek fëmijët. Ky lloj tumori rritet mjaftë shpejt, i cili fillon në pjesën e poshtme të prapme të trurit dhe mund të përhapet në pjesë të tjera të trupit. Tek një e treta e pacienteve tumori do të përhapet në cipat e trurit – meningje dhe palcën kurrizore në kohën e diagnozës. Këta fëmijë shpesh kanë: të vjella, dhimbje koke dhe mos drejtpeshim.
PNET dhe Pineoblastoma: janë të vendosura në pjesën e sipërme të trurit. Për shkak të vendndodhjes së tumorit, problemet fillestarë për pacientin janë, probleme me shikim, dhimbje koke, nauze dhe të vjella. Kanë një patologji të ngjashme me medulloblastomen dhe njëherë trajtohen sikurse medulloblastoma.
Gliomat: ndonjëherë referohen si Astrocitomat, ky lloj tumori fillimin e ka në qelizat gliale, këto qeliza rrethojnë dhe mbështesin funksionin e mirëfilltë të qelizave nervore. Ndërsa Astrocitoma formohet nga qelizat astrocite të cilat janë një lloj specifik i qelizave gliale. Rreth gjysma e rasteve te fëmijëve me tumor ju takon astrocitomave. Mund të klasifikohen si: Glioma me rritje të ngadaltë dhe glioma me rritje të shpejt. Grupi i dytë sigurisht ka prognozë të keqe.
Gliomat e shpërndara në pjesën e brendshëm pontine (DIPG): disa nga shenjat klinike të këtij lloj tumori janë: probleme me lëvizjen e syve, mungesë ekuilibri, paralizë dhe vështirësi në gëlltitje. Është lloj i vështirë për tu kuruar sepse nuk mund ta ndërhyhet në mënyrë kirurgjike dhe ka rritje agresive pra të shpejtë.
Ependimoma: Ependimoma klasa e II dhe ependymoblastoma më malinje klasa III priren që të ndodhin në fëmijët nën 6 vjet. Zakonisht janë të vendosur në pjesën e poshtme të prapme të trurit,  por gjithashtu mund të jenë dhe në pjesë të tjera mëdha dhe në palcën kurrizore. Tendenca e diagnozës qëndron tek: vjelljet, dhimbjet e kokës dhe probleme me ekuilibrin.
Tumoret e qelizave embrionale: ndodhin më së shpeshti në hipofizë apo gjëndra pineale vetëm pas syve. Në këtë vend është e mundur biopsia por jo edhe largimi i tumorit. Këto lloj tumore dalin nga i njëjti lloj i qelizave që ekzistojnë në vezore dhe testise. Ka disa lloje: Germinoma e pastër, Non-Germinoma, karcinoma e qelizave embrionale, choriokarcinoma, tumoret e përziera, teratoma malinje etj. Janë më të zakonshme tek adoleshentët sesa në fëmijët e vegjël.
Tumoret e palcës kurrizore: ka disa lloje, duke përfshirë: ependimomen, astrocitomen. Trajtimi shpesh përfshin heqjen sa më shumë që është e mundur të tumorit, por gjithnjë pa dëmtuar nervat. Në disa raste kërkohet kimioterapi në mënyrë ambulantore. Rastet e avancuara kimioterapi plus radioterapi.
Lloje të tjera të tumoreve: janë më të rralla, këtu përfshihen tumoret e pleksusit koroid ( papilomat dhe karcinomat) zakonisht ndodhin në foshnjat dhe janë trajtuar kryesisht me kirurgji dhe herë pas here me kimioterapi. Kraniofaringeoma trajtohet me kirurgji dhe rrezatim, bazuar në vendndodhjen e tumorit. Sarkomat trajtohen me kirurgji maksimale, rrezatim dhe kimioterapi.

Simptomat tipike për tumoret e SNQ-ës:

·         Dhimbje koke sidomos në mëngjes

·         Të vjella sidomos në mëngjes

·         Probleme me shikim dhe lëvizje të syve

·         Ecje e pasigurt

·         Dobësia e njërës anë të fytyrës

·         Dobësi e këmbëve dhe duarve

·         Fontanela e bumbuar

·         Vështirësi në të folur, gëlltitje

·         Dhimbje pas qafës, fëmija zgjohet natën.

Simptomat më pak të zakonshme janë:

·         Ndryshime në ngrënie dhe pirje

·         Problemet e rritjes

·         Marramendje

·         Letargji, nervozizëm apo ndryshime të tjera të sjelljes

·         Përkeqësim në punë apo shkollë

·         Humbje e ndjesisë në këmbë apo duar

·         Humbje e vetëdijes pa histori lëndimi

·         Humbja e kontrollit në sfinkter apo vetëm ndryshim

·         Humbje e dëgjimit pa prova në infeksion